“Don’t fall asleep” – Wes Craven (1939 – 2015)

Hommage door Laurentijn Callewaert

Wanneer je dit artikel leest heb je waarschijnlijk al lang vernomen dat één van de grootste regisseurs binnen de horrorscene, Wes Craven, overleden is. Of je nu een doorwinterde horror-/filmfan bent of niets met film te zien hebt, iedereen kent wellicht een van de vele films die hij op de wereld losgelaten heeft. Met titels zoals A Nightmare On Elm Street, Scream, The Hills Have Eyes en Red Eye heeft hij verschillende generaties kunnen shockeren en doen huiveren. Tijd om de man achter de horror en z’n films onder de loep te nemen.

Voor Wes is het allemaal begonnen met “The Last House On The Left” (TLHOTL) in 1972. Baptistisch opgevoed, was horror niet de meest voor de hand liggende keuze. En toch, hij was jong, kreeg een mooie kans en is op de horrortrein gesprongen. Waarvoor dank. Samen met Sean Cunningham (Friday the 13th) maakte hij de uiterst grove en harde rape-revenge movie TLHOTL, die op weinig bijval kon rekenen bij het grote publiek.

Na de release van de film hadden beide regisseurs genoeg van de genrefilm en wouden ze er de brui aan geven. Een vijftal jaar later had Wes nog steeds geen budget gevonden voor een ander project, waardoor hij genoodzaakt was terug te keren naar het horrorgenre. Zo kreeg “The Hills Have Eyes” het daglicht gezien, die bovendien ook een remake kende in 2006.

Krueger vs. Ghostface

De filmfranchise die Wes z’n ticket to stardom verzekerd heeft is “A Nightmare On Elm Street”, met de verminkte kindermoordenaar Freddy Krueger als het ultieme kwaad. A Nightmare On Elm Street was de meest succesvolle filmreeks ooit. Tot onze kindermoordenaar van de troon gestoten werd door een nieuw meesterpersonage van Craven, ‘Ghostface’. Ghostface is de gemaskerde moordenaar die het op de tieners van Woodsboro gemunt heeft. Het gaat hier natuurlijk over “Scream” (1996), de teenslasher die talloze referenties naar andere horrorfilms maakt en de clichés binnen het genre op het mes neemt.

Drie jaar na de eerste Scream wist Wes de filmindustrie te verrassen met het melodramatische “Music from the heart”, met Meryl Streep in de hoofdrol. De film die hij al jaren wou maken. Hiermee bewees hij aan de critici dat hij veel meer in zijn mars had dan jumpscares en geweld alleen.

We hebben vandaag afscheid moeten nemen van een legende, hij heeft ons doen huiveren, ons onveilig doen voelen in onze slaap, maar vooral heeft hij ons talloze jaren weten entertainen met z’n films.

One, two, Freddy came for you.