PLEDGE (2018)
Na 7 jaar mee te werken als vrijwilliger aan het Razor Reel Flanders Film Festival heb ik spijtig genoeg moeten leren aanvaarden dat de films die we tonen niet altijd distributie vinden in Europa. Dat leerde ik al in mijn 1ste jaar toen ik een paar maanden na het festival al eentje van mijn favoriete films ‘Y/N : True Romance’ op dvd in de rekken zag liggen onder de gewijzigde (en misschien toch iets meer passende) titel ‘Y/N : You Lie, You Die’. Maar niet alle films kunnen dat geluk hebben. Van een andere persoonlijke favoriet van dat jaar ‘The Ghastly Love Of Johnny X’ heb ik na zeven jaar toch alle hoop op een release laten varen. Toegegeven, een komische horromusical in zwart-wit is commercieel gezien allicht wat minder interessant dan een horrorthriller die zijn inspiratie duidelijk bij ‘Cube’ haalt.
Dus, beste lezer, was ik aangenaam verrast om te zien dat mijn Amerikaanse favoriet van dit jaar, ‘Pledge’, blijkbaar al een Nederlandstalige release heeft gescoort. Niet dat het zo verbazend is, met een speelduur van ongeveer een uur en een kwartier slaagt deze film erin de juiste combinatie te vinden van grappig, spannend en een tikkeltje griezelig. Het is bepaald niet de eerste film met het onderwerp studentgenootschappen en ontgroeningsrituelen, dat heeft dan ook een integrale plek in de Amerikaanse en de Europese studentenwereld. Persoonlijk ben ik er geen fan van en beschouw het hele gedoe van die verenigingen als meelopen met de bende en een goedkoop excuus om veel te zuipen (persoonlijk heb ik daar geen goedkoop excuus voor nodig). En van die ontgroeningen zie ik al geheel het nut niet in. Het is de hogeschool en de universiteit waar ze in belanden, niet het leger… Wel is het, althans toch in Amerika, mogelijk om via het lidmaatschap van een prestigieuze studentengenootschap redelijk veel kan bereiken. Hoewel er wel hints naar zoiets worden gegeven in deze film is het hier allemaal redelijk simpel. Een stel übernerds (zoals een nerd, maar dan über) wil binnengeraken in een studentengenootschap. In een meer realistische wereld zou dat hen misschien al lukken puur door intelligentie. Het is helaas voor hen een pecht dat ze leven in een filmwereld waar elk studentenhuis gevuld lijkt te zijn met horden van sexy leeghoofden. Tot ze een uitnodiging krijgen voor een mysterieus afgelegen studentengenootschap dat hen maar al te graag verwelkomt op een tof feest. Maar een dag later start het ontgroeningsritueel. En dat blijkt toch wel heel erg extreem te zijn. En is er meer aan de hand? Zoals u misschien al hebt gelezen heeft deze film met zijn korte speelduur nu niet echt zo’n gelaagde plot, maar dat hoeft ook niet. Ook liggen de personages gevaarlijk dicht bij karikaturen, met de (onterecht) heel erg zelfverzekerde nerd die hopeloos irritant is of de studenten van het afgelegen genootschap die zich net ietsje te excentriek gedragen. Maar de jonge acteurs doen het best wel goed en zorgen ervoor dat hun personages net nite te ver gaan. Zoals ik al typte, verveel je je nooit met bij momenten een goede dosis humor, voldoende spanning en een paar momenten die net passend genoeg je maag doen draaien. Niet op die manier waarbij er liters bloed en ingewanden vloeien maar net genoeg om je je eetlust toch even te laten verliezen. En hoewel er misschien niet zo heel veel is qua plot en personages is er genoeg om er altijd je aandacht bij te houden. Dat kan ik vooral bevestigen omdat de eerste keer dat ik deze film zag er al een hele dag festival had opzitten, inclusief een film of twee maar deze middernachtvoorstelling had direct mijn volle aandacht. Een aangename manier om 77 minuten te verslijten!
Mijn score : 8/10