Toen ik het eerste beeld van de nieuwe film van Guillermo Del Toro zag opduiken, een fantastische affiche van tekenaar James Jean, dacht ik even dat dit een remake zou worden van ‘The creature from the black lagoon’ en eerlijk gezegd was ik voor een keer zelfs enthousiast dat eentje van mijn favoriete films een remake zou krijgen van eentje van mijn favoriete regisseurs. Naarmate er meer beelden opdoken had ik al vlug door dat dit toch iets anders ging worden maar het enthousiasme bleef, en geheel terecht, zo bleek. Hoewel ik ook grote fan ben van zijn groot gebudgetteerde actiespektakels ( ‘Hellboy’, ‘Pacific Rim’ en ja hoor, ‘Blade II’) blijven mijn favoriete films zijn karaktergedreven films ( ‘The Devil’s Backbon’, ‘Pan’s Labyrinth’, ‘Crimson Peak’), beide soort van films ondergedompeld in een visueel pareltje met monsterlijk mooie creaties. Met ‘The shape of water’ krijgen we een vertelling over een onmogelijke liefde die mogelijk wordt gemaakt in het decor van Amerika tijdens de Koude Oorlog. Del Toro schreef zijn personages met specifieke acteurs in gedachten en bezorgde de personages zowaar een heus achtergrondverhaal (iets wat de ene acteur al meer raadpleegde dan de ander) en elke acteur brengt zijn personage tot leven, en dan vooral Sally Hawkins en Doug Jones, die bewijzen dat gebaren evenveel kunnen zeggen als woorden. Maar ook de supporting cast met Richard Jenkins als vereenzaamde oude man, Octavia Spencer als zwarte vrouw die niet op haar mond gevallen is in een tijdperk dat ze nog niet veel te zeggen mocht hebben en Michael Shannon die er gezellig mag overgaan als psychopatische klootzak mogen er best wezen. Dan is er nog de ontroerende soundtrack van Alexandre Desplat aangevuld met een selectie prachtige nummers die je zo terugvoeren naar de sfeer van de jaren 60. Dan zijn er nog de fantastische decors en het prachtige kostuum van Doug Jones, waarvan het zien het hopelijk de drie uur waard maakte die hij elke dag moest spenderen om erin te geraken (alhoewel hij zelf zegt al erger te hebben meegemaakt voor een film van Guillermo Del Toro). Alles tezamen brengt dat een fantastisch sprookje voor volwassenen in stand, over hoe je meest onmogelijke dromen misschien wel kunnen uitkomen.

Mijn score : 10/10