Daar is hij terug, voor alweer de zevende keer in 31 jaar, het horror icoon, over de hele wereld gehaat door poppenliefhebbers en roodharigen. Dan is de vraag natuurlijk, is die zevende film nog de moeite waard? Als u geen fan bent van de humor die bedenker Don Mancini door de jaren heen meer en meer in zijn films over een moorddadige pop begon te steken, met uitzondering van de originele ‘Child’s play’-film en de meest recente film ‘Curse of Chucky’ (althans, toch tot aan het laatste halfuur, dan gaat u met deze misschien ietwat teleurgesteld zijn, aangezien de campy one-liners zich hier op momenten nogal vlug opvolgen. Toch onderneemt schrijver/regisseur Don Mancini hier een poging om het verhaal, al dan niet tijdelijk, serieus te houden. Hoofdpersonage Nica van de vorige film is schuldig bevonden aan de moorden op de personages uit de vorige film, aangezien men in de rechtbank blijkbaar niet lijkt te geloven in moorddadige poppen. Dankzij haar schijnbaar nogal incompetente psychiater komt ze terecht in een ‘medium’ (u weet wel, tussen minimum en maximum) beveiligde psychiatrische kliniek voor criminelen terecht, die er nog witter uitziet dan een neonazi-bijeenkomst. Daar maakt ze kennis met een stel mensen nog meer getikt dan zij en dan gaan de poppen aan het dansen…. (diepe zucht van mijn lezerspubliek, de voltallige vijf personen) Hoewel Don Mancini aantoont dat hij bitter weinig besef heeft van hoe een psychiatrische kliniek eruit ziet of wat er in omgaat, krijgen we hier een verhaal waardoor je je echt begint af te vragen of Nica inderdaad niet compleet gestoord is geworden, iets dat al eens kan gebeuren als je hele familie is uitgemoord door een waanzinnig kakelende pop. Betreffende die kakelende pop heeft Don Mancini trouwens nog een paar leuke nieuwe verrassingen in petto, die ervoor zorgen dat de film altijd interessant blijft. Hoewel dit deel niet zo serieus wil doen als zijn voorganger ‘Curse of Chucky’ en de film op momenten toch serieus erover gaat, is deze film in tegenstelling tot het (toch een beetje onterecht) gehate ‘Seed of Chucky’ weet deze film gelukkig toch nog spannend te zijn en verrassend mooi op een relatief klein budget. Je kan niet missen met al die ingewanden en dat bloed op een smetteloze witte achtergrond. Verwacht je aan een campy horrorfilm, met genoeg spanning, bloed en misschien een paar van de beste one-liners van Chucky in zijn gehele filmserie.

Mijn score : 7,5/10