Ik was wel es benieuwd naar de nieuwe film van Paul Verhoeven. Afgaande op de cover en de uitleg zag het er wel uit als een spannende thriller over een vrouw die haar verkrachter wil ontmaskeren en het hem betaald zetten. Laat ik zeggen dat het, euhm, wat anders loopt. Niet dat het geen onderdeel is van de film. Maar het loopt toch allemaal wat anders dan verwacht. We beginnen de film middenin de verkrachting vanuit het perspectief van welja, de huiskat. Na het verdwijnen van de verkrachter blijft het slachtoffer even liggen om dan kalmpjes alles op te beginnen kuisen. Wat volgt is een combinatie van een dramedy over haar dysfunctionele familie en vrienden, met de onthulling van een donker traumatisch verleden en een bizar kat-en-muisspel met haar verkrachter. Al deze dingen tezamen zijn toch een ietwat bizar, maar toch wel boeiend, geheel. Er is thriller, er is drama en er is, te pas en te onpas, nogal veel humor. Soms bijna te veel humor waardoor het geheel bijna dreigt te vervallen in satire, maar Paul Verhoeven weet net nog genoeg op de rem te trappen om ons eraan te herinneren dat dit een serieuze film is, voor we gaan vergeten dat deze film is gestart met een verkrachting. De film zou natuurlijk niet half zo goed werken zonder een fantastische prestatie van Isabelle Huppert als Michèle Leblanc. Nogal een harde tante, zowel in haar professionele als haar privéleven, kan je haar niet echt aardig maar ook niet echt onaardig vinden. Een verklaring voor haar harde karakter krijgen we later in de film, naarmate we meer over haar jeugd te weten komen. Ook de rest van de cast komt niet al te sympathiek over, maar ik ben vrij zeker dat dit dan ook Paul Verhoeven zijn bedoeling was. Met twee uur en tien minuten weet de film nooit te vervelen, vooral niet in het laatste deel van de film, waar na de bekendmaking van de identiteit van de verkrachter het kat-en-muisspel toch wel een hele nieuwe dimensie aanneemt. Een geslaagde mengelmoes van een psychologisch drama, een psychologische thriller en een komedie. Ik dacht dat een film over verkrachting nooit grappig zou kunnen zijn, maar deze film bewijst het tegendeel zonder smakeloos te zijn.

Mijn score : 8/10