Een onsuccesvolle muzikant krijgt dankzij een voormalig groepslid en ‘goede vriendin’ (kuch) de kans om twee nachten opnames te doen in een hypermoderne opnamestudio. Eenmaal daar ontdekken ze een vreemd oud nummer waaruit ze plots wel heel erg vreemde audio beginnen te ontdekken. Ondertussen doen de ontdekking van een griezelige opnamestudio in de kelder (waar anders?) en de ietwat macabere geschiedenis achter het nummer verschillende alarmbellen afgaan bij de jongedame die de studio regelde, maar haar compagnon is al te diep in de situatie aan het opgaan en het lijkt erop dat de voorheen vermelde macabere geschiedenis zich wel eens zou kunnen herhalen…. Na het kijken op IMDB kwam ik erachter dat het enige andere dat de regisseur ooit regisseerde blijkbaar een videospel was, wat waarschijnlijk een verklaring is voor de irritante montages die meer op hun plaats zijn in een videoclip dan in een film en niets aan de spanning toevoegen. Het eerste deel van de film gaat op een traag tempo en probeert een griezelige sfeer op te bouwen die wel past bij een verhaal van twee mensen die ’s nachts alleen zitten in een hypermoderne opnamestudio, wat op een paar momenten wel werkt, maar meestal niet werkt dankzij de videoclip-stijl montages. Halverwege lijkt het wel allemaal interessant te gaan worden met het ontdekken van de opnamestudio in de kelder (oh zeker, hij is griezelig, maar de akoestiek is geweldig!) en het onderzoek van onze jongedame naar de geschiedenis van het nummer ‘Blood Room’ (totaal niet onheilspellend of zo) terwijl haar ‘goeie vriend’ (kuch) meer en meer bezeten lijkt te worden van het nummer. Maar helaas, als de tweede nacht een onvermijdelijke herhaling van vroegere gebeurtenissen lijkt te gaan worden, slaat de verveling toe, waar het spannend had moeten zijn. Het eerste deel van deze film is een trage opbouw die lijkt verder te werken naar een spannend tweede deel dat helaas nogal teleurstelt.

Mijn score : 6/10