Toen ik aan de kassa stond, merkte één van de drie kassiersters op : ‘Allé, Vaiana, da’s toch een veel te moeilijke naam voor kindjes om uit te spreken.’. ‘Ah, maar dat is blijkbaar omdat de originele benaming Moana, blijkbaar ook de naam is van een nogal bekende Italiaanse pornoactrice!’. Dit stukje informatie bezorgde mij de bewonderende blikken van drie kassiersters in Boekenvoordeel. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de naam Moana voor kleine kinderen al even moeilijk is en ik ben vrij zeker dat geen van die kinderen een associatie zal maken met een Italiaanse pornoster. En ik neem toch maar aan dat kinderen het doelpubliek zijn van deze film, waar ik toch wel redelijk enthousiast over was, als zevende samenwerking van regisseurs John Musker en Ron Clements, verantwoordelijk voor mijn favoriete Disney (en andere) tekenfilm ooit, ‘The Little Mermaid’. Dat enthousiasme bleek gelukkig terecht. Niet dat deze film nu zoveel nieuws in zijn marge heeft, maar na ‘Big Hero 6’ en ‘Zootopia/Zootropolis’ mag een klassiekere Disney-film toch ook wel eens. Je kent het verhaal, demigod steelt het hart van de natuur, om het dan te verliezen en de eilanden staan op het punt van te verwelken. De oceaan benoemt de überschattige baby-Vaiana tot haar redster, en jaren later ontdekte deze jongedame haar roeping om de eilanden en haar volk te redden en terug te herstellen naar de status van ontdekkingsreizigers, als ze maar aan haar overbeschermende vader kan ontsnappen, wat ze uiteraard ook doet onder het zingen van de haar grote ‘ik wil hier weg’-lied, ‘How far I’ll go’. Om haar eiland te redden en de diamant terug te plaatsen heeft ze de hulp nodig van demigod Maui (de Polynesische Hercules), maar die lijkt niet echt van zins om een grote hulp te wezen. Met de stem van Dwayne Johnson, kreeg dit personage trouwens ook al het verwijt te zijn van ‘dik’ door mensen die blijkbaar nog nooit een rugbyteam hebben gezien of een professionele ‘sterke man’. Ik had al gevreesd dat het casten van Dwayne Johnson een beetje teveel celebrity-casting ging zijn, maar hij doet het heel goed, en hij heeft zowaar muzikaal talent maar doet nog altijd onder voor de prachtige stem van de amper 16-jarige Auli’i Cravalho als Vaiana. In deze film spreken de dieren niet en hoewel Vaiana haar schattig hangbuikvarkentje Pua vooral lijkt te dienen als een meer effectieve vegetarische reclame dan welk videomateriaal uit een slachthuis ook is er wel het geniale personage van de schele kip Pei Pei die het maar niet lukt om niet in de oceaan te sukkelen, ondanks pogingen van de oceaan zelf om hem in leven te houden. O ja, de oceaan is een personage in deze film, iets dat onverwacht perfect werkt en volgens de regisseurs nooit zou zijn gelukt met handgetekende animatie, wat niet wil zeggen dat die ontbreekt! De tatoeages van Maui leven en zijn interactief met hun computergeanimeerde omgeving, die dan weer een prachtig kleurenpalet is die er niet minder dan fantastisch uitziet op blu-ray. Een liefdesinteresse ontbreekt maar is natuurlijk niet gemist, dat zet enkel maar de band met haar familie en haar voorouders in de verf. Wat ook ontbreekt is een traditionele slechterik, aangezien het grootste obstakel net zoals de oceaan niet praat, maar eerder een prachtige uitgewerkte lava-demon is. Maar er zijn nog genoeg obstakels op de twee helden hun pad, waaronder wezentjes die vooral doen denken aan…kwaadaardige kokosnoten, waar je toch enigszins een vermoeden hebt dat deze ietwat geïnspireerd zijn op Minions en een gigantische ijdele krab. De soundtrack is prachtig maar bevat behalve ‘How far i’ll go’ geen zo’n instant-meezingers als ‘Let it go’ (waarbij menig ouder wellicht opgelucht zal ademhalen). Al bij al een aangename afwisseling van ‘moderne’ tekenfilms naar een meer klassiekere stijl, ondanks een paar ‘zelfbewuste’ grapjes (‘Als je schrijft met een vogel ben je aan het tweeten’….), waar ik sinds ‘Shrek’ liefst niet al te veel van in mijn tekenfilms heb. Een dikke aanrader voor jong en oud en een nieuwe parel en minder conventionele prinses voor de kwaadaardige megacorporatie die zichzelf Disney noemt.

Mijn score : 9/10